klp.plZgodnie z Mitologią Herkules (Herakles) był synem Zeusa i królowej Alkmeny. Zeus, chcąc, aby syn był nieśmiertelny, wykradł w nocy dziecko do nieba i położył przy śpiącej Herze, dzięki czemu stało się herosem. Bohater wybrał się na wojnę w obronie Teb i zwyciężył dzięki męstwu. Król Teb dał mu córkę za żonę, lecz któregoś dnia heros, ogarnięty szałem, zabił żonę i dzieci. Wyrocznia delficka poradziła mu, że odkupi winy, jeśli zatrudni się u króla Myken. Tu dostał Herakles zadanie wykonania dwunastu prac.
Do zadań Heraklesa należało: zabicie lwa nemejskiego, zabicie hydry lernejskiej, schwytanie żywcem dzika erymantejskiego, pojmanie łani kerynejskiej, wytępienie ptaków stymfalijskich, wyczyszczenie stajni Augiasza, schwytanie byka kreteńskiego, ujarzmienie koni trackiego króla Diomedesa, zdobycie pasa królowej Amazonek Hipolity, wykradzenie wołów Geriona, zerwanie złotych jabłek z ogrodu Hesperyd, sprowadzenie Cerbera z królestwa Hadesa. Herakles wywiązał się ze wszystkich zleconych zadań, niemożliwych do wykonania dla zwykłych śmiertelników.
Agata Christie wykorzystała mit o Heraklesie jako kanwę dwunastu opowiadań. Każdy z rozdziałów nosi tytuł kolejnego zadania, jakie miał wykonać antyczny heros. Główny bohater Herkules Poirot kolejno rozwiązuje zagadkę lwa z Nemei. Pierwsza sprawa dotyczy porwania pekińczyków bogatym matronom. Sprawczynią okazuje się jedna z służących, która wykorzystuje w przestępstwie doskonale wyszkolonego psa – pekińczyka. Autorka przywołuje legendę mówiącą, że pekińczyki były kiedyś lwami i po dziś dzień zachowały lwie serce. Hydra lernejską, którą pokonał Poirot, utożsamiana jest z obiegową plotką. Na miejscu jednej zdementowanej pojawiają się nowe. Tak jak mityczna hydra – plotka może paraliżować życie i sprawiać, że staje się ono nieznośne. W opowiadaniu „Łania kerynejska” Poirot poszukuje w Europie zaginionej tancerki, która uosabiana jest z wiecznie tropioną łanią.
Dzikiem („Dzik z Erymantu”) nazywany jest niebezpieczny przestępca – Marrascaud – oskarżany o liczne morderstwa. Dzięki przebiegłości Poirotowi udaje się pojmać go „żywcem”. Stajnią Augiasza, którą pierwotnie oczyścił heros, nazywana jest sytuacja w angielskim rządzie. Poprzedni premier okazał się nieuczciwy, a skala jego defraudacji pogrążyłaby rządzącą partię na lata, nagromadził tak wiele brudów jak mityczny Augiasz. Poirotowi udaje się odwrócić uwagę opinii publicznej od rewelacji, poprzez oczernienie żony aktualnego premiera. Podobnie jak bohater antyczny detektyw musiał włożyć ręce w błoto, niczym Herkules, który zbudował tamę, by zmienić bieg rzeki;.
Byk kreteński miał zostać złożony w ofierze Posejdonowi przez Minosa, ten jednak – ulegając piękności byka – zamienił go na inne zwierzę. W zemście Posejdon zesłał na byka szaleństwo, w wyniku czego pustoszył Kretę, tratował pola i sady, paląc wszystko buchającym z nozdrzy ogniem. Podobnie bohater opowiadania został zmuszony, by uwierzyć, że postradał zmysły. Poirot dowodzi, że obłąkanie to wymysł i „uwalnia” byka. Dodatkowo młody bohater często śni o byku. Za ptaki stymfalijskie bohater utworu bierze dwie siostry, Polki, gości hotelu w którym przybywa. Przypominają mu drapieżne ptaki, zwiastuny zła, harpie wzbudzające lęk. Poirot korzysta z grzechotek z brązu (w micie Herkules wypłoszył grzechotkami ptaki) – ujawnia rzeczywiste, winne przestępstwa kobiety.
W utworze „Klacze Diomedesa” mamy do czynienia z rozprowadzaniem wśród bogaczy narkotyków. Używki to właśnie klacze Diomedesa, które żywią się mięsem – niszczą ludzi. W kolejnej historii Poirot ma za zadanie odszukać zrabowany i przemycany obraz Rubensa zatytułowany „Pas Hipolity”. Złoty pas był symbolem męstwa, w mitologii Herkules odebrał go Hipolicie, przywódczyni Amazonek walczących z mężczyznami. Dodatkowym kontekstem może być miejsce akcji - żeńska szkoła prowadzona przez panią Pope, której wychowawczynie „napadły” Poirota. W prześmiewczy sposób autorka stado Geryona przyrównuje do sekty, w której doktor Andersen werbuje starsze osoby utrzymujące działalność sekty i zapisujące jej oszczędności całego życia. Pierwotny Herkules miał wykraść woły Gerionowi - olbrzymowi o trzech głowach, sześciu rękach i sześciu nogach. Heros pokonał go i wrócił z wołami do Myken. U Christie Poirot przechytrza podstępnego doktora Andersena.
W „Jabłkach Hesperyd” antyczny motyw wygrawerowany jest na drogocennym kielichu Borgiów. Detektywowi udaje się go odnaleźć. W ostatniej historii Poirot schodzi do „Piekła”, które okazuje się modnym klubem nocnym prowadzonym rzekomo przez jego dawną znajomą – rosyjską hrabinę. U wejścia do tego swoistego Hadesu na straży stoi pies – Cerber, aby przejść trzeba go przekupić. Klub „Piekło” okazuje się dyskoteką - miejscem przemytu narkotyków i drogocennych kamieni. Dzięki zniewoleniu Cerbera Poirotowi udaje się odzyskać kokainę.
Dwanaście prac, które założył sobie wykonać detektyw, miały być ostatnim zadaniem Poirota przede emeryturą, pracami dobrowolnymi, z miłości do zawodu. Detektyw nierzadko pomaga znajomym, podejmuje się prac, które wydają mu się ciekawe i budzą jakiekolwiek skojarzenia z pracami mitycznego herosa. Poirot podróżuje – podobnie jak Herkules – po całej Europie, aby rozwiązać nawet najdrobniejsze zagadki. Jego prace mają także wymiar moralny – detektyw niejednokrotnie pomaga bohaterom wrócić na ścieżkę dobra, namawia ich do miłości, pomaga im spokojniej żyć.
Autor: